- conclusio
- conclūsĭo, ōnis, f. [concludo].I.A shutting up, closing (rare, not in Cic.).A.Abstr.:2.
palpebrarum,
Cael. Aur. Acut. 2, 3 and 10.—In milit. lang., a hostile shutting in, a siege, blockade:* B.diutina,
Caes. B. C. 2, 22; so Nep. Eum. 5, 7.—In plur., Vitr. 5, 9 fin. —Concr.:II.portuum,
an enclosure, Vitr. 5, 12.—(Acc. to concludo, II. B. and D.; freq. in Cic. and Quint.) A conclusion, end:B.in extremā parte et conclusione muneris ac negotii,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46.—The conclusion of a discourse, peroration:C.conclusio est exitus et determinatio totius orationis,
Cic. Inv. 1, 52, 98:tum autem alii conclusionem orationis et quasi perorationem collocant,
id. de Or. 2, 19, 80; Auct. Her. 2, 30, 47; cf.:perorationem conclusionem alii vocant,
Quint. 6, 1, 1; cf. also id. 8, 5, 13.—In rhet. lang., a period, Cic. de Or. 2, 8, 34; 3, 44, 174; id. Brut. 8, 33; id. Or. 50, 169; 51 init.; Quint. 9, 4, 22; 9, 4, 57; 9, 4, 123 et saep.—D.In philos., the conclusion in a syllogism, the consequence:conclusio est, quae brevi argumentatione ex eis, quae ante dicta sunt aut facta, conficit, quid necessario consequatur,
Auct. Her. 4, 30, 41; Cic. Inv. 1, 29, 44 and 45; id. Div. 2, 49, 103; Quint. 5, 14, 1; 5, 14, 20; 7, 3, 14; 5, 10, 2; 5, 10, 7; 9, 3, 98 Cornif.; Gell. 2, 8, 8.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.